57. Nə bilim vallah, sözlüyə bu entrini yazmaq da varmış.
Deməli yaxın dostum, qardaşım dediyim insan xaricdən qayıdıb. Orada nə məzhəbə qulluq edib, nə adıyla gedib nə adıyla gəlib bəlli deyil. Oturduq bir yeyək, içək, həm mən suallarımı verim. Qısa bir zaman ərzində başa düşdüm ki, bu insan özündə deyil. Ateizmin a-sını mənə öyrədən insan olub molla. Əlim ağzımda qaldı. Anası zəng eliyib axşam bizə, yazıq nazilə xala, oturub hönkür-hönkür ağlıyır ki, bu oğlanın nə dostlarını artıq tanıyırıq, nə özünü. Deyir həyatda bütün məqsədlərini atıb, özünü ancaq “allahın əmirlərini yerinə yetirən bəndə” adlandırır. Köpəkoğlu hüquqşünas olacaqdın e sən! indi isə nazilə xala deyir, birdən gedib şəriət eşqinə düşər və sonrası məlumdur...
Sözümün canı. Bu illəti yaradanlar heç mi fikirləşmədi puç olacaq həyatları? Yoxsa din doğrudan da zəif məxluqlar üçün tiryəkdir? Adam necə ateizmnən qatı vahabiyə keçid edə bilir? Nələr görüb, nələr yaşayasan gərək. Ya da depressiyanın əlasını yaşayıb narkotikdən çəkinib dinə qurşanırlar bəlkə.
Bu günüm də belə, sözlük. içimdə qalmasın yazım dedim, yaman girdi oturdu bu məsələ içimdə.